ما در گلگشت در این مطلب موارد زیر را برای شما بررسی خواهیم کرد:
نگاهی تاریخی به بغداد در دوران گذشته
بغداد در دنیای معاصر
مقایسه تطبیقی بغداد گذشته و حال
و ....
بغداد، پایتخت کشور عراق، یکی از کهنترین و تأثیرگذارترین شهرهای جهان اسلام است؛ شهری که نام آن با شکوه و عظمت تاریخی، علمی، فرهنگی و تمدنی گره خورده است. این شهر در دوران خلافت عباسیان، بهویژه در قرون هشتم و نهم میلادی، مرکز تفکر، نوآوری و تمدن جهانی بود و امروز نیز با وجود چالشهای فراوان، همچنان یکی از مهمترین شهرهای خاورمیانه به شمار میآید. مقاله پیش رو با هدف بررسی تطبیقی وضعیت بغداد در گذشته و حال نگاشته شده و تلاش دارد تحولات تاریخی، فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و معماری این شهر را در دو دورهی زمانی متفاوت تحلیل کند. بغداد دیروز نماد روشنگری اسلامی و علمی بود؛ بغداد امروز، درگیر مشکلاتی است که ریشه در تاریخ معاصر و تحولات سیاسی منطقه دارد. شناخت این تفاوتها، میتواند درک عمیقتری از هویت تاریخی و آیندهساز این شهر بهدست دهد.
تأسیس بغداد
شهر بغداد در سال ۷۶۲ میلادی به دستور خلیفه عباسی، ابوجعفر منصور، بنیان نهاده شد. این شهر از همان ابتدا بهعنوان پایتخت خلافت عباسی در نظر گرفته شد و با طراحی دایرهای منحصربهفرد خود که به «مدینةالسلام» یا شهر صلح مشهور بود، جلوهای نوین از شهرسازی اسلامی را به نمایش گذاشت. در مرکز این شهر، کاخ خلیفه و مسجد جامع واقع شده بود و ساختار شهری آن بهگونهای طراحی شده بود که نماد قدرت مرکزی و نظم اجتماعی در اسلام باشد. طراحی دایرهای بغداد، علاوه بر زیباییشناسی، از جنبههای امنیتی، مدیریتی و اقتصادی نیز برخوردار بود و سبب انسجام ساختاری آن شد.
در دوران خلافت عباسی، بهویژه در سدههای هشتم و نهم میلادی، بغداد به مرکز علمی و فرهنگی جهان اسلام تبدیل شد. «بیتالحکمه»، که توسط خلیفه هارونالرشید و فرزندش مأمون بنیانگذاری و توسعه داده شد، یکی از مهمترین نهادهای علمی آن دوره بود. در این مکان، آثار علمی یونانی، هندی و ایرانی به زبان عربی ترجمه میشدند و زمینهساز رشد علوم مختلفی همچون ریاضیات، پزشکی، فلسفه و نجوم شدند. اندیشمندانی چون محمد بن موسی خوارزمی، فارابی، ابوریحان بیرونی، ابن سینا و رازی در این دوران یا مستقیماً در بغداد فعالیت میکردند یا آثارشان در این شهر منتشر میشد. بغداد در آن زمان نه تنها پایتخت سیاسی خلافت بود، بلکه قلب تپنده تمدن اسلامی و حلقه وصل فرهنگها به شمار میرفت.
بغداد قدیم از نظر شهرسازی، هنر و مدیریت شهری، یکی از پیشرفتهترین شهرهای زمان خود به حساب میآمد. خیابانهای اصلی شهر با نظم خاصی طراحی شده بود، بازارهایی پررونق، مساجدی با کاشیکاریهای خیرهکننده، حمامهای عمومی، کاروانسراها و مدارس علمی به وفور در شهر دیده میشد. همچنین وجود نظام پیشرفته آبرسانی و فاضلاب، خدمات شهری منظم، و امنیت اجتماعی، این شهر را از سایر مراکز جهان متمایز میکرد. مردم بغداد از ملیتها، مذاهب و قومیتهای مختلف، با نسبت بالایی از همزیستی در کنار هم زندگی میکردند و فرهنگ چندصدایی، به رشد فکری و خلاقیت علمی کمک شایانی کرده بود.
بغداد معاصر، بهویژه پس از سقوط حکومت صدام حسین در سال ۲۰۰۳، دستخوش تغییرات گستردهای شده است. تهاجم نظامی آمریکا به عراق و فروپاشی ساختار حکومتی، خلأ قدرت، درگیریهای فرقهای، و ظهور گروههای تروریستی چون داعش، بغداد را با بحرانهای امنیتی، سیاسی و اجتماعی جدی مواجه کردهاند. تنشهای قومی و مذهبی، مهاجرتهای اجباری، و چالشهای بازسازی پس از جنگ، سیمای شهر را دگرگون ساختهاند.
با وجود تلاشهایی برای بازسازی و نوسازی، بسیاری از زیرساختهای شهری بغداد هنوز دچار فرسودگیاند. قطع مکرر برق، کمبود آب آشامیدنی، تراکم ترافیکی، و نبود برنامهریزی مدرن شهری از جمله چالشهای جدی شهر هستند. ساختمانهای تاریخی در اثر جنگ و بیتوجهی، یا تخریب شدهاند یا در وضعیت وخیمی قرار دارند. در عین حال، برخی مناطق در حال بازسازی با الگوگیری از طرحهای مدرن شهری هستند که نشانههایی از احیای زندگی شهری در بغداد جدید به چشم میخورد.
فرهنگ و هنر در بغداد امروزی همچنان نفس میکشد؛ اما زیر سایه مشکلات اقتصادی و امنیتی، فرصت بروز کامل نیافته است. دانشگاه بغداد، تئاتر ملی، مراکز هنری و برخی کتابخانهها در حال فعالیت هستند، اما میزان مشارکت عمومی در فعالیتهای فرهنگی کاهش یافته است. با این حال، ادبیات مقاومت، هنرهای مردمی، موسیقی سنتی و فعالیتهای فرهنگی مستقل، بیانگر تلاش جامعه برای حفظ هویت فرهنگی و تاریخی بغداد هستند.
در گذشته، بغداد دارای نظم شهری دقیق، انسجام معماری و هویتی منسجم بود. با وجود سادگی تکنولوژی، بهرهگیری از اصول مهندسی سنتی و طراحی اسلامی، شهر از هماهنگی چشمگیری برخوردار بود. اما در بغداد امروزی، رشد سریع جمعیت، توسعه نامتوازن شهری، کمبود منابع و ضعف مدیریت شهری باعث هرجومرج در ساختار شهری شده است. فقدان طراحی جامع شهری، بافتهای فرسوده و توسعه بدون برنامه، چهره شهر را به شدت تحت تأثیر قرار دادهاند.
بغداد دیروز، مرکز فرهنگ و علم جهان اسلام بود و اندیشمندان از شرق و غرب برای بهرهمندی از دانش و فضایل این شهر به آن سفر میکردند. بغداد امروز، اگرچه هنوز پایتخت یک کشور مهم خاورمیانه است، اما نقشش در عرصه بینالمللی کاهش یافته و بیشتر بهعنوان صحنه درگیریها و بحرانها شناخته میشود. این تغییر موقعیت، نتیجه ترکیبی از عوامل داخلی (سوءمدیریت، فساد، فرقهگرایی) و عوامل خارجی (جنگ، اشغال، تحریم) است.
در بغداد قدیم، کیفیت زندگی از نظر امنیت، عدالت اجتماعی، خدمات عمومی و نشاط فرهنگی در سطح مطلوبی قرار داشت. جامعهای نسبتاً برابر، همزیستی دینی، رونق بازارها و دسترسی عمومی به دانش، از ویژگیهای آن دوره بود. اما امروز، بسیاری از ساکنان بغداد با فقر، ناامنی، بیکاری و بحرانهای زیستمحیطی
دستوپنجه نرم میکنند و فاصله طبقاتی، ناامیدی اجتماعی و مهاجرت نخبگان به تهدیدی جدی برای آینده این شهر تبدیل شدهاند.
بغداد شهری است با دو چهرهی متفاوت؛ چهرهای روشن و درخشان از گذشتهای پرافتخار، و چهرهای خسته و زخمی از اکنون پرچالش. آنچه بغداد را در قرون گذشته به اوج رساند، مدیریت خردمندانه، گشودگی فرهنگی، علمگرایی، و احترام به تنوع اجتماعی بود. در حالی که مشکلات امروز این شهر، حاصل فروپاشی نهادها، سیاستزدگی، و تداخل نیروهای داخلی و خارجی است. با این حال، ظرفیتهای فرهنگی، تاریخی و انسانی بغداد همچنان زندهاند و با سیاستگذاری صحیح، همگرایی اجتماعی، و سرمایهگذاری در حوزه فرهنگ و آموزش، میتوان امید داشت که بغداد بار دیگر جایگاه شایسته خود را در میان پایتختهای بزرگ جهان اسلام بازیابد.
شما به این مطلب چه امتیازی میدهید؟